Η Άσλεϊ συνειδητοποίησε τότε ότι εκείνη και η νεκρή κόρη της θα είχαν σχεδόν την ίδια ηλικία. Η σκέψη αυτή την είχε αναστατώσει για κάποιο αόριστο λόγο. Έκανε κάθε αλληλεπίδραση να νιώθει ελαφρώς φορτισμένη, σαν η ίδια η παρουσία της να σηματοδοτούσε ότι ο χρόνος προχωρούσε μπροστά, ενώ η ζωή κάποιου άλλου είχε σταματήσει χωρίς προειδοποίηση.
Από την αρχή, η Ροβένα κράτησε μια συναισθηματική απόσταση που έμοιαζε σκόπιμη. Ήταν ευγενική και ψύχραιμη. Αν και δεν ήταν ποτέ αγενής, δεν ήταν και πολύ θερμή. Δεν ήταν αδιάκριτη ούτε υπερέβαινε τα εσκαμμένα. Έμενε αρκετά μακριά, ώστε η Άσλεϊ δεν ήξερε ποτέ αν τη σεβόταν ή αν την κρατούσε σιωπηλά σε απόσταση αναπνοής.