Οι μέρες έγιναν εβδομάδες. Η Eleanor άρχισε να τηλεφωνεί στον Daniel κλαίγοντας. “Το διοικητικό συμβούλιο μας πιέζει”, εξομολογήθηκε. “Η εταιρεία της Μία είναι η τελευταία μας επιλογή” Ο Ντάνιελ δεν ήξερε τι να πει. Για χρόνια, η μητέρα του κρατούσε κάθε μοχλό πίεσης. Τώρα, κανένας από αυτούς δεν λειτουργούσε.
Στη δουλειά, οι συνάδελφοι ψιθύριζαν θαυμασμό. “Χειρίστηκες καθαρά την υπόθεση Γουίτμορ”, παρατήρησε κάποιος. “Πρέπει να ήταν δύσκολη διαπραγμάτευση”, είπε κάποιος άλλος. Η Μία χαμογέλασε αχνά. “Δίκαιη διαπραγμάτευση”, διόρθωσε. Η λέξη κρεμόταν εκεί – δίκαιη – μια έννοια που τα πεθερικά της δεν είχαν ποτέ πραγματικά επεκτείνει σε αυτήν μέχρι τώρα.