Οι επόμενες συναντήσεις δεν βοήθησαν. Η Eleanor επέμενε να επισκεφτεί το διαμέρισμά τους, περνώντας τα δάχτυλά της από τα έπιπλα σαν τελωνειακός που ψάχνει για σκόνη. “Είναι… γραφικό”, είπε, με το βλέμμα της να μένει στον καναπέ από το μαγαζί με τα ψώνια. “Ο Ντάνιελ πάντα αγαπούσε τα πιο εκλεπτυσμένα πράγματα, αλλά η απλότητα έχει τη γοητεία της” Η Μία χαμογέλασε σφιχτά, με το σαγόνι της να πονάει.
Ο Ντάνιελ λάτρευε τους γονείς του και συχνά του διέφευγαν οι προθέσεις πίσω από τις αιχμές τους. “Χρειάζεται απλώς χρόνο”, την καθησύχαζε. “Δεν εννοούν τίποτα με αυτό” Αλλά κάθε παρατήρηση έκοβε την υπομονή της Μία. Τα κομπλιμέντα για το ότι “κάνει το καλύτερο δυνατό από την κατάστασή της” γίνονταν όλο και πιο δύσκολο να τα καταπιεί.