Όταν ανακοίνωσαν τον αρραβώνα τους, τα πρώτα συγχαρητήρια ήρθαν με όρους. “Θα θέλαμε πολύ να φιλοξενήσουμε τον γάμο”, δήλωσε η Eleanor, με τον τόνο της περισσότερο κατευθυντικό παρά γενναιόδωρο. “Θα είναι πιο εύκολο αν αναλάβω εγώ τις προετοιμασίες, αφού η οικογένειά μας έχει διασυνδέσεις” Η Μία δίστασε, αλλά ο Ντάνιελ έδειχνε ανακουφισμένος. Παρά το ένστικτό της, συμφώνησε.
Σχεδόν αμέσως, η Eleanor ανέλαβε τον έλεγχο. Συγκρότησε συναντήσεις προγραμματισμού χωρίς να συμβουλευτεί τη Μία, επέλεξε χώρους “που αντανακλούσαν το κύρος της οικογένειας” και έστειλε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που απευθύνονταν στη “Μελλοντική κυρία Γουίτμορ”, σαν η Μία να μην είχε δικό της όνομα. Κάθε πρόταση που έκανε η Μία παραμεριζόταν με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο.