Επιστρέφοντας στο σπίτι, η Ρόουζ περπάτησε μέσα στο σπίτι με μια ήρεμη σταθερότητα. Η σιωπή δεν φαινόταν πλέον απειλητική. Ένιωθε κερδισμένη. Τις επόμενες εβδομάδες, καθάρισε το καταφύγιο σπιθαμή προς σπιθαμή – όχι πια μυστικό, όχι πια απειλή. Τελικά, το γέμισε με καμβάδες, πινέλα και φως.
Έγινε το στούντιό της – ένας χώρος που χτίστηκε από φόβο, αλλά τώρα αναδιαμορφώθηκε από επιλογή. Εκεί που κάποτε ζούσε ο πανικός, άνθισε το χρώμα. Δεν κοιτούσε πια πίσω από τον ώμο της. Τη νύχτα, έβραζε το τσάι της, άνοιγε το παράθυρο και κοιμόταν βαθιά. Το σπίτι ήταν επιτέλους δικό της. Και αυτή τη φορά, ολοκληρωτικά.