Περίπου έξι μήνες μετά τη διαμονή της στο σπίτι, τα παράξενα φαινόμενα εντάθηκαν. Αντικείμενα που δεν είχε αγγίξει ποτέ εμφανίστηκαν σε λάθος θέση. Πόρτες ντουλαπιών που δεν είχε ανοίξει ποτέ ήταν ανοιχτές. Ένα αχνό τρίξιμο στο διάδρομο όταν ήταν σίγουρη ότι ήταν μόνη της. Κάθε συμβάν κατέστρεφε τη βεβαιότητά της.
Άρχισε να καταγράφει τα πάντα. Κρατούσε ένα σημειωματάριο στην τσάντα της. Σημείωνε τι κλείδωνε, τι έκλεινε, τι άγγιζε. Στα κουτιά του γάλακτος και στα κουτιά των δημητριακών, σημείωνε τα επίπεδα με γραμμές με μαρκαδόρο. Αλλά ακόμα και με όλα αυτά, επέστρεφε στο σπίτι και τα πράγματα μετακινούνταν. Το φαγητό της σε κουτί, πάντα ελαφρώς εξαντλημένο.