Τα μάτια της έμειναν καρφωμένα στην ταράτσα. Ο οπωρώνας έμοιαζε να αιωρείται στο χρόνο, ακόμα και ο άνεμος κρατούσε την αναπνοή του. Η Άλεξ έσκυψε πιο κοντά, κοιτάζοντας στα σκιερά βάθη της φωλιάς. Η καρδιά της Σαμάνθα χτυπούσε δυνατά. Ένιωθε ότι το βάρος της στιγμής θα μπορούσε να τη συνθλίψει.
Τα δευτερόλεπτα σέρνονταν ανελέητα. Η Σαμάνθα στεκόταν άκαμπτη, προσπαθώντας να μην βάλει τις φωνές. Οι σκέψεις της στριφογύριζαν: τι θα γινόταν αν ο Πάμπλο είχε πληγωθεί Κι αν ήταν ήδη πολύ αργά Έκλεισε τα μάτια της, στέλνοντας μια απελπισμένη προσευχή στην ησυχία. Σε παρακαλώ, άφησέ τον να είναι καλά. Σε παρακαλώ, άφησέ τον να είναι ζωντανός.