Το ένστικτο ανέλαβε. Το πήρε στην αγκαλιά της, νιώθοντας τους μικροσκοπικούς χτύπους της καρδιάς του να φτερουγίζουν στο στήθος της. Εκείνο το βράδυ, τον ονόμασε Πάμπλο -από έναν τηλεοπτικό χαρακτήρα που την έκανε να γελάει όταν τίποτα άλλο δεν μπορούσε. Ήταν παρορμητικό. Αλλά με κάποιο τρόπο, της ταίριαζε.
Από εκείνη την ημέρα, ο Πάμπλο έγινε το κέντρο του κόσμου της. Δεν περίμενε ότι ένα κουνέλι θα ήταν τόσο έξυπνο – θα καταλάβαινε ρουτίνες, θα μάθαινε πού ήταν το βάζο με τις λιχουδιές, θα ανταποκρινόταν ακόμη και στο όνομά του. Δεν ήταν απλώς αξιολάτρευτος, ήταν έξυπνος, περίεργος και γεμάτος προσωπικότητα. Είχε ξετρελαθεί τελείως.