Δύο χρόνια αργότερα, το μικροσκοπικό γατάκι που βρήκε είχε γίνει ένας ζωηρός, περίεργος μικρός εξερευνητής. Γνώριζε τις ρωγμές στο πάτωμα καλύτερα από εκείνη και διεκδικούσε κάθε ζεστό σημείο του ήλιου ως δικό του. Η Σαμάνθα αναρωτιόταν συχνά – εκείνη τον έσωσε ή εκείνος εκείνη
Εκείνο το πρωί, με τον καφέ στο χέρι, κάθισε στο πίσω σκαλοπάτι και τον παρακολουθούσε να κυνηγάει πεταλούδες στον κήπο. Το φως έπιανε το τρίχωμά του ακριβώς στο σωστό σημείο. Για μια στιγμή, τα πάντα γύρω της -το σπίτι, ο κήπος, ακόμη και η σιωπή- ένιωσε σαν να είχαν μπει στη θέση τους.