Το ποσοστό αυτό μειώθηκε σε πάνω από 60 τοις εκατό όταν πίστευαν ότι ήταν παρόντες άλλοι δύο άνθρωποι και σε λιγότερο από το μισό όταν πίστευαν ότι ήταν παρόντες άλλοι πέντε. Ο χρόνος που χρειάστηκε για να προσφέρουν βοήθεια επίσης διέφερε: λιγότερο από ένα λεπτό όταν ήταν μόνοι, αλλά σχεδόν τρία λεπτά κατά μέσο όρο με πέντε άλλους.
Αυτό αποδόθηκε αρχικά σε διάχυση της ευθύνης – οι άνθρωποι ένιωθαν λιγότερη προσωπική ευθύνη να δράσουν όταν ήταν παρόντες άλλοι. Μεταγενέστερες επαναλήψεις και μελέτες σε διάφορες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης επιβεβαίωσαν το φαινόμενο του παρευρισκόμενου, αποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι συχνά προσπερνούσαν κάποιον που είχε ανάγκη χωρίς να βοηθήσουν.