Παραλίγο να γελάσει με το αστείο θέαμα, αλλά το συγκράτησε. Δεν γαύγιζε, δεν ήταν ανήσυχη – απλά στεκόταν στην ουρά σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Ο Πέδρο επέστρεψε στη δουλειά του, ελαφρώς διασκεδάζοντας, μέχρι που η ουρά μετακινήθηκε και η Λόλα βγήκε μπροστά με ένα σίγουρο μικρό τροχάδην και τοποθέτησε το φύλλο της στον πάγκο.
Ο Πέδρο ανοιγόκλεισε τα μάτια, χωρίς να ξέρει τι να καταλάβει. Γιατί του έδινε ένα φύλλο Τον κοίταξε, με το κεφάλι της ελαφρώς στραμμένο προς τα δεξιά, με τα μάτια της να περιμένουν. Για μια στιγμή, δίστασε. Τότε έκανε ένα σύντομο γαύγισμα και έσπρωξε το φύλλο μπροστά με τη μουσούδα της, σαν να επέμενε να έρθει η σειρά της.