Όταν έφτασε στο σταθμό, ο Πέδρο μόλις που σταμάτησε για να κλείσει την πόρτα του αυτοκινήτου. Βιάστηκε να μπει μέσα, με κομμένη την ανάσα, και πλησίασε τη ρεσεψιόν. “Ο σκύλος”, είπε με τη φωνή του να τρέμει. “Αυτόν που χτυπήθηκε από το αυτοκίνητο πριν από μια εβδομάδα. Μαύρο και άσπρο. Σας παρακαλώ, ξέρετε τι της συνέβη;”
Ο αξιωματικός κοίταξε ψηλά, το πρόσωπό του αρχικά ουδέτερο, μετά μετατοπίστηκε αργά καθώς θυμόταν την υπόθεση. “Ναι, είχαμε μια αναφορά. Ο σκύλος δεν τα κατάφερε. Απεβίωσε λίγο αργότερα. Την αποτεφρώσαμε δύο μέρες αργότερα” Ο Πέδρο στάθηκε εκεί, παγωμένος, πριν το πρόσωπό του τσαλακωθεί και τα δάκρυα αρχίσουν να πέφτουν.