Ο Πέδρο πετάχτηκε στα πόδια του, με τη συνειδητοποίηση να τον διαπερνά. Δεν μπήκε στον κόπο να σβήσει το φως ή να ισιώσει ούτε μια καρέκλα. Σε μια στιγμή, άρπαξε τα κλειδιά του, κλείδωσε το μαγαζί και έφυγε προς τη δυτική πτέρυγα της πανεπιστημιούπολης – η αναπνοή του γινόταν πιο γρήγορη με κάθε βήμα στο πεζοδρόμιο.
Υπήρχε μόνο ένα μέρος στην πανεπιστημιούπολη που θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο δέντρο – το ήσυχο γκαζόν πίσω από την παλιά βιβλιοθήκη ανθρωπιστικών επιστημών. Εκείνο το τμήμα του πανεπιστημίου υπήρχε εδώ και γενιές, με πλατιές χορταριασμένες εκτάσεις και ώριμα δέντρα που κανείς δεν έδινε πια ιδιαίτερη σημασία.