Έτρεξε τα δάχτυλά της πάνω στα αντικείμενα, σαν να προσπαθούσε να καταλάβει αν ήταν αληθινά ή όχι. Κάποια αντικείμενα ήταν φτιαγμένα από ξύλο και άλλα ήταν καλυμμένα με ύφασμα. Ήταν πράγματα που δεν είχαν καμιά δουλειά να βρίσκονται σε ένα τέτοιο μέρος. Και με κάθε αντικείμενο που έβλεπε η Κάθριν, η σύγχυσή της φαινόταν να μεγαλώνει. Γύρισε και κοίταξε το πλήρωμά της.
Κανείς δεν είπε τίποτα στην αρχή. Είχαν συζητήσει για το πιθανό περιεχόμενο του κοντέινερ, αλλά κανείς δεν περίμενε αυτό. Η Κάθριν ήταν η πρώτη που έσπασε τη σιωπή. “Τι είναι αυτό Ζούσε κάποιος εδώ;” Η φωνή της ήταν ποτισμένη με δυσπιστία, επειδή το περιεχόμενο ήταν παράξενα οικείο.