“Σε αντάλλαγμα για το ταξίδι, μας είπαν να εργαστούμε ένα χρόνο στο πλοίο”, είπε ο Ahmed. “Αλλά ποτέ δεν μας άφησαν να φύγουμε. Κάθε φορά που τελείωνε ο χρόνος, έβρισκαν δικαιολογίες -καθυστερήσεις, γραφειοκρατία, προβλήματα ελλιμενισμού. Είμαι εδώ δύο χρόνια. Κάποιοι άνδρες”, έκανε μια χειρονομία γύρω του, “είναι παγιδευμένοι πολύ περισσότερο”
Οι συνθήκες, είπε, ήταν βάναυσες. Τους είχαν στριμώξει σε κοντέινερ χωρίς εξαερισμό ή τρεχούμενο νερό, τους ανάγκαζαν να συναρμολογούν πυροτεχνήματα για ώρες ή τους ανάγκαζαν σε βαριές εργασίες γύρω από το πλοίο. “Χωρίς αμοιβή. Καμία ανάπαυση. Μόνο βάρδιες που δεν τελείωναν ποτέ”, είπε. “Δεν έχουν καμία πρόθεση να μας αφήσουν ποτέ να φύγουμε από αυτό το πλοίο”