Η Κάθριν δεν ξεκουράστηκε. Με τον Ahmed δίπλα της, άρχισε να ανοίγει κάθε κλειδωμένο δοχείο. Μία προς μία, οι οικογένειες έβγαιναν στο φως. Τα μάτια τους, μεγάλα από δυσπιστία, γέμισαν δάκρυα. Υπήρχαν μητέρες που κρατούσαν βρέφη, ηλικιωμένοι που μετά βίας μπορούσαν να σταθούν όρθιοι.
Το πλοίο στράφηκε προς την ακτή, υπό επίσημη συνοδεία. Στο λιμάνι, είχε ήδη ετοιμαστεί ένας καταυλισμός έκτακτης βοήθειας – κουβέρτες, τρόφιμα, ιατρική βοήθεια. Οι αξιωματούχοι εργάζονταν σιωπηλά, πολλοί εμφανώς συγκλονισμένοι από αυτό που έβλεπαν. Η Κάθριν και ο Αχμέντ παρακολουθούσαν τις οικογένειες να αποβιβάζονται, με πρόσωπα κουρασμένα, αλλά όχι πια συμβιβασμένα με τη σιωπή.