Εβδομάδες αργότερα, η Κάθριν στεκόταν με τη στολή της όταν ακούστηκε το όνομά της. Για την αποφασιστική ηγεσία και τη γενναιότητά της, έλαβε μετάλλιο και προήχθη σε επικεφαλής επιχειρήσεων πεδίου. Δέχτηκε την τιμή ήσυχα, σκεπτόμενη τον Αχμέντ -και τους άλλους- που άντεξαν μέσα στο σκοτάδι και έδειξαν εξαιρετικό θάρρος απέναντι στην αδικία.
Καθώς τα χειροκροτήματα αντηχούσαν γύρω της, η Κάθριν δεν ένιωσε υπερηφάνεια, παρά μόνο αποφασιστικότητα. Υπήρχαν ακόμα σκάφη που δεν είχαν επιθεωρηθεί, διαδρομές που δεν είχαν ελεγχθεί, συστήματα που δεν είχαν αμφισβητηθεί. Αυτό που είχε συμβεί στο Βόγιατζερ δεν ήταν λάθος. Ήταν ένα σύμπτωμα. Και ήξερε ότι η πραγματική της δουλειά -να διασφαλίσει ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί ποτέ- μόλις είχε αρχίσει.