Ο Πίτερ άφησε αργά κάτω το πρόχειρό του. “Έμιλι… είσαι σίγουρη ότι είσαι έτοιμη να επιστρέψεις Δεν είναι εύκολο να κουβαλάς τέτοια πράγματα, ειδικά εδώ” Η ερώτηση την χτύπησε πιο δυνατά απ’ ό,τι περίμενε. Σκλήρυνε το σώμα της.
“Ναι. Πρέπει να είμαι έτοιμη. Θέλω να είμαι έτοιμη. Γύρισα πίσω γιατί αρνούμαι να μείνω πια κολλημένη. Δεν θα αφήσω τη θλίψη να συνεχίσει να με καθορίζει” Ο Πίτερ έγνεψε απαλά, αλλά η ανησυχία παρέμεινε στα μάτια του. “Απλά υποσχέσου μου ότι θα μιλήσεις σε κάποιον αν χειροτερέψει η κατάσταση”