Όταν ο άντρας έφτασε τελικά εκείνο το βράδυ, η Ελίζα ανέβασε αμέσως την προσοχή της. Ήταν ψηλός, με φαρδείς ώμους, με κοστούμι και παλτό, σαν να είχε μόλις επιστρέψει από συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου. Κρατήθηκε αμήχανα, με τα μάτια χαμηλωμένα. Ένας μεγαλοεπιχειρηματίας με εγωισμό;”, σκέφτηκε αυτόματα η Ελίζ, προετοιμάζοντας τον εαυτό της για ένταση.
Αλλά όταν εκείνος κοίταξε ψηλά, οι υποθέσεις της ανατράπηκαν. “Γεια σου, γλυκιά μου”, είπε απαλά στην Ολίβια. Η φωνή του ήταν τραχιά αλλά ευγενική. Πλησίασε πιο κοντά, αβέβαιος αλλά ζεστός, και η Ελίζ είδε το πρόσωπο της Ολίβια να φωτίζεται από κάτι που έμοιαζε με ανακούφιση για πρώτη φορά μετά τον τοκετό της.