Η επείγουσα ανάγκη στον τόνο της ξάφνιασε την Ελίζ. “Φυσικά”, είπε. “Έχεις το λόγο μου” Αλλά ακόμα και καθώς μιλούσε, μια ανησυχία την έπιασε στη σπονδυλική της στήλη. Ό,τι κι αν σήμαινε αυτό το γράμμα, η Ολίβια προφανώς δεν ήθελε να το δει.
Εκείνο το βράδυ, το σαλόνι των νοσοκόμων βούιζε από κουτσομπολιά. Η Μάρτα έσκυψε απέναντι από το τραπέζι και ψιθύρισε: “Αυτός ο τύπος που άφησε το σημείωμα Όμορφος. Φαινόταν νευρικός, όμως, σαν παιδί που ετοιμάζεται να εξομολογηθεί κάτι” Η Ελίζα κράτησε το πρόσωπό της ουδέτερο, προσποιούμενη ότι νοιαζόταν λιγότερο απ’ ό,τι νόμιζε.