Ο αέρας άλλαξε γύρω τους, πιο ήσυχος κατά κάποιο τρόπο, τρυφερός. Η Ελίζ συνειδητοποίησε ότι αυτό που είχε εκλάβει λανθασμένα για κίνδυνο ήταν η ήσυχη αγωνία ενός κοριτσιού που κουβαλούσε δύο αγάπες, ένα λάθος και τη συντριπτική αβεβαιότητα για το τι σήμαινε αυτό για το παιδί της.
Η Ελίζ έφτασε στην άλλη άκρη του τραπεζιού, με τη φωνή της χαμηλή αλλά σταθερή. “Δεν είσαι μόνη σου, Ολίβια”, είπε. “Μερικά μυστικά δεν αξίζει να τα κρατάς, και η αλήθεια μπορεί να θεραπεύσει. Για τη δική σου γαλήνη και του μωρού σου, μάθε το. Κάντε ένα τεστ πατρότητας όταν είστε έτοιμη. Θα βρεις τη διαύγεια που αναζητάς. Και τότε μπορείτε να αποφασίσετε”