Στην αρχή το απέκρουσε. Είχε περάσει κι εκείνος πολλά. Ο τοκετός ήταν μακρύς και τρομακτικός- είχε λιποθυμήσει κοντά στο τέλος. Ίσως απλά χρειαζόταν χρόνο. Μια νοσοκόμα ήρθε για να ελέγξει τα ζωτικά σημεία και να σημειώσει στο πρόχειρό της. Ο Τζέιμς πλησίασε πιο κοντά της, μιλώντας αρκετά χαμηλόφωνα ώστε η Έμιλι δεν μπορούσε να διακρίνει κάθε λέξη, παρά μόνο κομμάτια: “φυσιολογικό;”… “όχι αυτό που περίμενα”
Πριν προλάβει να ρωτήσει τι σήμαινε αυτό, χτύπησε το τηλέφωνό του. Μουρμούρισε μια συγγνώμη και βγήκε στο διάδρομο, αφήνοντας την πόρτα μισάνοιχτη πίσω του. Η νοσοκόμα καθυστέρησε, συμμαζεύοντας τις κουβέρτες, ρυθμίζοντας το μόνιτορ. Ύστερα κοίταξε την Έμιλι με ένα αμυδρό χαμόγελο, αυτό που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όταν προσπαθούν να παρηγορήσουν κάποιον που δεν ξέρει ακόμα ότι χρειαζόταν παρηγοριά.