“Είναι απλώς νευρικός”, είπε απαλά η νοσοκόμα. “Νευρικός;” Η Έμιλι συνοφρυώθηκε. “Οι πρωτοεμφανιζόμενοι μπαμπάδες είναι πάντα νευρικοί”, απάντησε η νοσοκόμα. “Και μερικές φορές παρατηρούν μικρά πράγματα. Ο τόνος του δέρματος, το χρώμα των μαλλιών, αυτά τα πράγματα τείνουν να τους ανησυχούν χωρίς λόγο. Είναι απολύτως φυσιολογικό τα νεογέννητα να φαίνονται πιο σκούρα αμέσως μετά τη γέννηση. Ο χρωματισμός εξομαλύνεται σε λίγες εβδομάδες”
Η καρδιά της Έμιλι έκανε άλματα. “Δηλαδή… είναι φυσιολογικό;” Η νοσοκόμα έγνεψε. “Εντελώς. Το έχω δει δεκάδες φορές” Σφίγγει καθησυχαστικά το χέρι της Έμιλι. “Μην το αφήσεις να σε επηρεάσει” Όταν η νοσοκόμα έφυγε, το δωμάτιο έγινε πιο κρύο. Η Έμιλι κοίταξε την κόρη της, μικροσκοπική, ήσυχη, με το δέρμα της αισθητά πιο σκούρο απ’ ό,τι περίμενε.