Έκανε ένα βήμα μπροστά. “Δεν θα πεις καν πού πας;” Εκείνος δίστασε στην πόρτα, χωρίς να την κοιτάζει ακόμα. “Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα. Πάντα πρέπει να ξέρεις τα πάντα” Και μετά έφυγε. Δίστασε στην πόρτα, εξακολουθώντας να μην την κοιτάζει. “Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα”, είπε ήσυχα. “Πρέπει πάντα να τα ξέρεις όλα.”
Πριν η Έμιλι προλάβει να απαντήσει, άρπαξε τα κλειδιά του από τον πάγκο. Η πόρτα έκλεισε δυνατά πίσω του. Για ένα δευτερόλεπτο, στεκόταν απλώς εκεί, μπερδεμένη, και μετά ανέλαβε το ένστικτο. Τον ακολούθησε βιαστικά, ξυπόλητη, με το μόνιτορ στο χέρι της. Μέχρι να φτάσει στην μπροστινή πόρτα, το αυτοκίνητό του είχε ήδη βγει από το δρόμο.