“Την αλήθεια Η αλήθεια είναι ότι μας άφησες. Πριν καν με ρωτήσεις. Πριν καν την κοιτάξεις αρκετά για να δεις εσένα μέσα της” Τα χείλη του Τζέιμς άνοιξαν, αλλά δεν ήρθαν λέξεις. Φαινόταν χαμένος για μια στιγμή, απλά ένας άνθρωπος που στεκόταν στη βροχή, κρατώντας την αμφιβολία του σαν όπλο που δεν ήξερε πια πώς να χρησιμοποιήσει. Η Έμιλι κούνησε το κεφάλι της, κάνοντας ένα βήμα πίσω.
“Θα βρεις την αλήθεια σου αρκετά σύντομα”, είπε. “Ελπίζω μόνο να αξίζει όσο κοστίζει” Γύρισε και περπάτησε προς το αυτοκίνητό της. Εκείνος δεν την ακολούθησε. Μέχρι να δέσει το μωρό και να βγει από το πάρκινγκ, τον έβλεπε στον καθρέφτη, να στέκεται ακόμα εκεί, ακίνητος, περιμένοντας τα αποτελέσματα που θα έκριναν την υπόλοιπη ζωή τους.