Η σκληρή μεταχείριση από την κοινωνία είχε το τίμημά της. Ο πατέρας τους, που αποφεύγονταν και δεν μπορούσε να εργαστεί, αντιμετώπιζε απόρριψη και απομόνωση σε κάθε ευκαιρία. Ο ανελέητος εκφοβισμός και η αδυναμία του να ξαναχτίσει τη ζωή του τον έσπρωξαν στην κατάχρηση ουσιών, οδηγώντας τον σε τραγικό θάνατο – μια μοίρα πολύ χειρότερη από την ίδια τη φυλακή.
Η Μαίρη κάθισε εμβρόντητη σιωπηλή, με το βάρος της αλήθειας να της βαραίνει. Η Εσμεράλντα το ήξερε αυτό από την αρχή, αλλά επέλεξε να προστατεύσει τη Μαίρη από την οδυνηρή πραγματικότητα, ελπίζοντας να την προστατέψει από το τραγικό παρελθόν της οικογένειάς τους. Το βάρος ήταν πολύ μεγάλο για να το σηκώσει μόνη της η Εσμεράλντα.