Τα τρεμάμενα χέρια της έψαξαν στην τσάντα της για το τηλέφωνό της. Δύο φορές της έπεσε, τα νεύρα την έκαναν αδέξια. Η καρδιά της χτυπούσε στα πλευρά της, τα αυτιά της γέμιζαν από τον ξέφρενο χτύπο της. Κάθε δευτερόλεπτο που δίσταζε μπορούσε να σημαίνει έναν ακόμη χαμένο καρδιακό παλμό κάτω από το ύφασμα.
Κάλεσε με τρεμάμενα δάχτυλα, με τη λάμψη της οθόνης να τυφλώνει στο σκοτάδι που πλησίαζε. Δεν ανέπνευσε καν καθώς η γραμμή έκανε κλικ. Τα μάτια του σκύλου κλείδωσαν πάνω της, μεγάλα και ακατέργαστα, σαν να αισθανόταν ότι η σωτηρία ήταν επιτέλους κοντά.