“911, ποιο είναι το επείγον περιστατικό σας;” Η ήρεμη φωνή του τηλεφωνητή έσπασε το στατικό σήμα. Η Τίνα κατάπιε δυνατά, η φωνή της θρυμματίστηκε. “Νομίζω – υπάρχει ένα μωρό. Μέσα σε μια κουβέρτα. Στην άκρη του δρόμου. Και ένα σκυλί… δεν αφήνει κανέναν να το πλησιάσει. Σας παρακαλώ-στείλτε κάποιον γρήγορα”
Ο τόνος του αποστολέα ήταν σταθερός, εξασκημένος. “Κυρία μου, μείνετε ήρεμη. Μην πλησιάσετε ξανά. Οι αστυνομικοί και ο έλεγχος των ζώων είναι καθ’ οδόν” Η Τίνα έσφιξε το τηλέφωνο τόσο σφιχτά που οι αρθρώσεις των δαχτύλων της χλώμιασαν. Τα γόνατά της έτρεμαν, αλλά έγνεψε λες και η αόρατη φωνή μπορούσε να τη σταθεροποιήσει.