Το κεφάλι του σκύλου σήκωσε το κεφάλι στη φασαρία, το σώμα του ήταν τεντωμένο σαν σύρμα. Ένα λαρύγγι ξεσπάθωσε από το λαιμό του, βαθύτερο και δυνατότερο από οτιδήποτε άλλο είχε ακούσει η Τίνα στο παρελθόν. Οι αστυνομικοί πάγωσαν, αξιολογώντας τον προσεκτικά, προφανώς επιφυλακτικοί για να μην προκαλέσουν ορμή ή δάγκωμα.
“Μείνετε πίσω, κυρία μου”, διέταξε ένας αξιωματικός, απλώνοντας το χέρι του σαν να την αγκυροβολούσε στη θέση της. Η Τίνα υπάκουσε, με τα πόδια της να λυγίζουν ελαφρώς καθώς βρισκόταν πίσω από το φράγμα των οχημάτων που αναβόσβηναν. Η αναπνοή της ήρθε γρήγορα, με τα μάτια της καρφωμένα στο χαντάκι.