Η κίνηση ήταν ελαφριά, και εκείνη επιβράδυνε ενστικτωδώς, το βλέμμα της καρφώθηκε στη σκηνή. Η κουβέρτα δεν ήταν απλωμένη χαλαρά- ήταν μαζεμένη, τραβηγμένη γύρω από το στήθος του. Η γλώσσα του σώματός του ήταν παράξενη, λιγότερο σαν να ξεκουραζόταν και περισσότερο σαν να προστάτευε. Κατσούφιασε και μετά συνέχισε.
Παρόλα αυτά, η εικόνα είχε κολλήσει. Στο επόμενο φανάρι, κοίταξε στον καθρέφτη, περιμένοντας ότι ο σκύλος θα κουνηθεί, θα τινάξει από πάνω του την κουβέρτα και θα απομακρυνθεί. Αλλά δεν το έκανε. Έμεινε σκυμμένος στο χαντάκι, με τους ώμους σκυφτούς σαν να φύλαγε κάτι πολύ πιο σημαντικό από ένα παλιό ύφασμα.