Ένας άλλος αξιωματικός έδεσε ένα λουρί γύρω από το λαιμό του σκύλου, μιλώντας σε ήρεμο τόνο. Προς μεγάλη έκπληξη της Τίνας, το ζώο το επέτρεψε, με τους ώμους του να κρεμιούνται σαν να τον είχε λυγίσει επιτέλους η πολύωρη αγρυπνία. Έδειχνε εξαντλημένο, αλλά ανακουφισμένο, εξακολουθώντας να παρακολουθεί τα γατάκια με σταθερά μάτια.
Ο εργάτης έκλεισε προσεκτικά το μεταφορέα, βάζοντας μέσα μια κουβέρτα για ζεστασιά. “Θα μεταφερθούν στην κλινική του καταφυγίου απόψε”, διαβεβαίωσε την Τίνα. “Έκανες το σωστό που τηλεφώνησες. Λίγες ώρες ακόμα εδώ έξω και ίσως να μην τα κατάφερναν”