Η λογική της πλευρά το απέρριψε – απλώς ένα αδέσποτο που τα έβγαζε πέρα με τα σκουπίδια. Αλλά μια άλλη σκέψη την έτρωγε. Γιατί ένας σκύλος να προσκολλάται τόσο σφιχτά στο ύφασμα, σέρνοντάς το κάτω από το στήθος του σαν θησαυρό Κούνησε το κεφάλι της, έστριψε στη γωνία και συνέχισε να οδηγεί.
Στη δουλειά της, αριθμοί και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου γέμισαν την οθόνη της, αλλά η συγκέντρωση αποδείχτηκε ολισθηρή. Το μυαλό της περιπλανιόταν ανεξήγητα πίσω, ξανά και ξανά, στη σκουριασμένη φιγούρα στο χαντάκι. Οι πτυχώσεις της κουβέρτας είχαν φανεί πολύ τακτοποιημένες, πολύ σκόπιμες. Έμοιαζε με έργο ανθρώπινων χεριών.