“Ένας σκύλος μεγαλώνει λιοντάρια”, είπε ένας άνδρας, κουνώντας το κεφάλι του σαν να μην μπορούσε να εμπιστευτεί τα ίδια του τα μάτια. “Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο” Οι δημοσιογράφοι φώναξαν. Τα φορτηγάκια των ειδήσεων στάθμευσαν έξω. Οι τίτλοι φώναζαν για θαύματα και κινδύνους εξίσου. Ο διευθυντής περπατούσε στο γραφείο του, μουρμουρίζοντας για την ευθύνη, ενώ έτριβε τους κροτάφους του. Αλλά δεν το έκλεισε.
Τα πλήθη ήταν πολύ καλά για την επιχείρηση, και εκτός αυτού, ούτε ο ίδιος μπορούσε να αρνηθεί τη δύναμη αυτού που έβλεπαν οι άνθρωποι. Ο Ίθαν προσπάθησε να αγνοήσει τις κάμερες, εστιάζοντας στα μικρά. Ωστόσο, ένιωθε το βάρος των ματιών παντού – που παρακολουθούσαν για ένα ολίσθημα, περιμένοντας το ένστικτο να ξαναπάρει τη θέση του. Κουβαλούσε τις αμφιβολίες στο σπίτι του κάθε βράδυ, καθισμένος με τη Μπέλα στο μικρό του διαμέρισμα.