“Η φύση δεν περιμένει. Ούτε και οι ασφαλιστικές εταιρείες” Εκείνο το βράδυ, ο Ίθαν γύρισε σπίτι με τη Μπέλα να τρέχει στο πλευρό του. Εκείνη τον κοίταξε, κουνώντας αχνά την ουρά της, αγνοώντας την καταιγίδα που μαζευόταν. Εκείνος έσκυψε και της έτριψε τα αυτιά, ψιθυρίζοντας: “Θα παλέψω για σένα. Το υπόσχομαι” Αλλά ακόμα και καθώς το έλεγε, ένιωθε το βάρος του αναπόφευκτου να τον πιέζει.
Τα μικρά μεγάλωναν, τα ένστικτά τους ακονίζονταν με κάθε ανατολή του ήλιου. Η αγάπη της Μπέλα τα είχε πάει πιο μακριά απ’ ό,τι κανείς τολμούσε να πιστέψει, αλλά ο Ίθαν ήξερε ότι η αγάπη από μόνη της μπορεί να μην ήταν αρκετή για να συγκρατήσει την άγρια φύση για πάντα.