Οι επισκέπτες σύντομα έμαθαν για το θέαμα. Οι ουρές διπλασιάστηκαν στις πύλες, τα παιδιά πίεζαν τις μύτες τους στο γυαλί, οι γονείς ψιθύριζαν με δυσπιστία. “Ένας σκύλος που μεγαλώνει τίγρεις”, ψιθύριζαν, τραβώντας φωτογραφίες. Ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου ήταν ευχαριστημένος με τη φρενίτιδα, αν και μουρμούρισε για την “ευθύνη” Ο Ζάκαρι κράτησε την προσοχή του στραμμένη στην Ντέιζι, σίγουρος ότι κανείς δεν καταλάβαινε το διακύβευμα καλύτερα από εκείνη.
Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι γιόρταζαν, υπήρχε επίσης ανησυχία στο προσωπικό. Ψίθυροι για το ένστικτο που έσπασε. Σιωπηλά στοιχήματα τοποθετήθηκαν για το πότε τα πράγματα θα γίνονταν αιματηρά. Ο Ζάκαρι μετέφερε τις αμφιβολίες τους στο σπίτι του, κάθε μία από τις οποίες βρισκόταν βαριά στο στήθος του. Εμπιστευόταν την Ντέιζι, αλλά η εμπιστοσύνη δεν ήταν πανοπλία ενάντια σε κάθε ενδεχόμενο. Κάποια μέρα, κάτι θα μπορούσε να σπάσει.