Αλλά κάτι άλλο τράβηξε την προσοχή του. Σφηνωμένο πάνω στην κονσέρβα ήταν ένα ξεθωριασμένο παιχνίδι για μάσημα, σε σχήμα κόκκαλου, με το κάποτε λαμπερό του ύφασμα να έχει σκουρύνει από την ηλικία. Ο τόνος είχε εισχωρήσει μέσα του, δίνοντάς του μια έντονη μυρωδιά. Ο Ίθαν άδειασε γρήγορα τη σακούλα, απλώνοντας το περιεχόμενό της στο χώμα για να μην το καταστρέψει ο σκύλος.
Προς έκπληξή του, το ζώο όρμησε όχι για τον τόνο, αλλά για το παιχνίδι. Άρπαξε το υφασμάτινο κόκαλο στα σαγόνια του και το μετέφερε μερικά μέτρα μακριά, κουνώντας αδύναμα την ουρά του, σαν να είχε βρει κάτι πολύτιμο που έψαχνε από την αρχή. Ο Ίθαν ανοιγόκλεισε τα μάτια, μπερδεμένος.