Το μυστήριο δεν είχε τελειώσει, ούτε κατά διάνοια. Το επόμενο πρωί ο Ίθαν βρέθηκε στη βιβλιοθήκη της πόλης. Ο Ίθαν ρώτησε για το Ρίβερσαϊντ και ο υπάλληλος του υπέδειξε το αρχείο. Σύντομα ξεφύλλιζε εύθραυστες εφημερίδες, με τους τίτλους να θολώνουν μέχρι που ένας τον πάγωσε στη θέση του: “Κατολίσθηση καταστρέφει σπίτια στο Ρίβερσαϊντ”
Η φωτογραφία από κάτω έδειχνε μπάζα και σπασμένα δοκάρια διασκορπισμένα στην πλαγιά. Οικογένειες τυλιγμένες σε κουβέρτες στριμωγμένες μεταξύ τους, με τα πρόσωπα θολά από την κακή εκτύπωση. Τα μάτια του Ίθαν έμειναν πάνω τους, αναζητώντας κάτι οικείο. Εντόπισε κάθε λέξη, κάθε μουντζουρωμένο όνομα, αλλά το άρθρο κατέληγε σε αριθμούς – σπίτια που χάθηκαν, άνθρωποι που εκτοπίστηκαν.