Κοιτούσε τη λέξη μέχρι που το μελάνι θόλωσε στην όρασή του. Για πρώτη φορά από τότε που ξέθαψε την τσάντα, ένιωσε ότι ακουμπούσε κάτι πραγματικό. Ωστόσο, όσο πλησίαζε στην απάντηση, τόσο περισσότερο οι ερωτήσεις συγκεντρώνονταν, βαριές και επίμονες.
Ο Ίθαν έφυγε από τη βιβλιοθήκη με το όνομα κυκλωμένο στο σημειωματάριό του: Blackwood. Το ένιωθε εύθραυστο, σαν μια κλωστή που θα μπορούσε να σπάσει αν τραβούσε πολύ δυνατά, αλλά ήταν η μόνη κατεύθυνση που είχε. Καθώς περπατούσε μέσα στην πόλη, έπιανε τον εαυτό του να ρίχνει ματιές σε πινακίδες καταστημάτων και γραμματοκιβώτια, ψάχνοντας για το όνομα σαν να εμφανιζόταν τυχαία.