Οι οδηγίες ήταν αρκετά απλές, αν και η καρδιά του Ίθαν χτυπούσε πιο δυνατά με κάθε βήμα. Τα λόγια της γυναίκας αντηχούσαν στα αυτιά του – το αγόρι ήταν ο μόνος που επέζησε. Τώρα, δεκαετίες αργότερα, περπατούσε προς μια ζωή που ξαναχτίστηκε από τα ερείπια.
Στην άκρη της πόλης, βρήκε το σπίτι. Ήταν μικρό, ξεθωριασμένο, η μπογιά ξεθωριασμένη σε γκρίζο χρώμα, αλλά ο κήπος ήταν τακτοποιημένος, κάθε φυτό περιποιημένο με ήρεμη φροντίδα. Μια κουρτίνα μετακινήθηκε αχνά στο παράθυρο και για μια στιγμή ο Ίθαν αναρωτήθηκε αν τον παρακολουθούσαν ήδη.