Ο Ίθαν άνοιξε κι άλλο την τσάντα, δείχνοντας το ξεθωριασμένο κλειδί και κομμάτια υφάσματος. Ο άντρας πίεσε ένα χέρι στο πλαίσιο της πόρτας, με τα γόνατα να απειλούν να υποχωρήσουν. “Κουβαλούσα αυτή την τσάντα παντού”, ψιθύρισε, με τη φωνή του να τρέμει. “Ήταν ό,τι μου είχε απομείνει.
Και μια νύχτα… την έκλεψαν. Την πήραν ληστές και νόμιζα ότι την είχα χάσει για πάντα” Τα λόγια του παραπαίουν, αλλά η λαβή του από τη φωτογραφία των γονιών του σφίγγει ακόμα περισσότερο. “Και τώρα μου την έφερες πίσω”