Ο Λούκας ένιωσε τον θυμό του να φουντώνει. “Δεν λέω ψέματα! Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει, και κανείς δεν με ακούει!” Η φωνή του έσπασε από τον πόνο. “Είμαι μόνος μου και κανείς δεν με πιστεύει. Δεν είμαι τρελός!” Η σιωπή που ακολούθησε ήταν βαριά και ψυχρή.
Πήγε με ορμή στο δωμάτιό του και χτύπησε την πόρτα πίσω του. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, κοίταξε το ταβάνι, νιώθοντας απομονωμένος και παρεξηγημένος. Αλλά μέσα του, μια φωτιά έκαιγε πιο έντονα – μια υπόσχεση να αποκαλύψει την αλήθεια και να αποδείξει ότι είχε δίκιο.