Εκείνη τη νύχτα, ο Λούκας αναπαρήγαγε κάθε στιγμή στο δάσος – τα σκυλιά που γαύγιζαν, το σταθερό τους βλέμμα στο δέντρο. Το μυστήριο τον κατέτρωγε, πυροδοτώντας μια άγρια αποφασιστικότητα. Υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι θα αποκάλυπτε την αλήθεια, όποια εμπόδια κι αν βρίσκονταν μπροστά του.
Ο Λούκας ξύπνησε νωρίς, με το βάρος της χθεσινής απογοήτευσης να είναι ακόμα βαρύ στο στήθος του. Βρήκε τη μητέρα του στην κουζίνα και είπε ξεκάθαρα: “Μαμά, νιώθω άρρωστος σήμερα. Δεν θα πάω στο σχολείο” “Εντάξει”, είπε, “υπάρχουν κάποια φάρμακα στο ντουλάπι”, είπε στον Lukas και έφυγε για τη δουλειά.