Ο αστυνομικός Τζόουνς άκουσε προσεκτικά, με το φρύδι του να σμιλεύεται από σκέψη. Αν και προβληματισμένος, είδε την απελπισία και την ειλικρίνεια στα μάτια του Λούκας. “Εντάξει”, είπε τελικά ο Τζόουνς. “Δείξε μου πού συμβαίνει αυτό. Ας δούμε αν μπορούμε να μάθουμε τι συμβαίνει με αυτά τα σκυλιά”
Ο Λούκας οδήγησε τον αστυνόμο Τζόουνς στην άκρη του δάσους, εξηγώντας απαλά: “Συνήθως εμφανίζονται γύρω στο διάλειμμα” Οι δυο τους περίμεναν στο σταθμευμένο περιπολικό, με την ησυχία να είναι πυκνή γύρω τους. Η καρδιά του Λούκας χτυπούσε με νευρική προσμονή καθώς τα λεπτά περνούσαν, η ελπίδα του πολεμούσε την αυξανόμενη ανησυχία.