Εβδομάδες αργότερα, ο Λούκας καθόταν στο γεύμα περιτριγυρισμένος από νέους φίλους, γελαστός και χαλαρός. Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στην άκρη του δάσους – το μέρος όπου κάποτε παραμόνευε το μυστήριο, τώρα πηγή παρηγοριάς και υπερηφάνειας. Το δάσος του είχε δώσει κάτι περισσότερο από μυστικά- του έδωσε σύνδεση.
Το δάσος έμεινε ακίνητο, οι ιστορίες του άλλαξαν για πάντα. Η αποφασιστικότητα του Λούκας δεν είχε μόνο λύσει ένα έγκλημα, αλλά και επανένωσε αμέτρητα εξαφανισμένα κατοικίδια με τους ιδιοκτήτες τους, φέρνοντας ανακούφιση και χαρά στην κοινότητα. Η επιμονή του είχε μετατρέψει ένα αινιγματικό μυστήριο σε ένα ελπιδοφόρο τέλος.