Η ανάσα του Λούκας κόπηκε στο λαιμό του. Τα σκυλιά δεν γαύγιζαν απλώς τυχαία – γαύγιζαν το δέντρο, σαν να προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν κάτι. Ο θόρυβος ήταν αμείλικτος, σαν τα σκυλιά να περίμεναν μια απάντηση, καλώντας κάτι αόρατο. Το μυαλό του Λούκας έτρεχε. Τι έκαναν Γιατί το έκαναν αυτό
Μετακινήθηκε άβολα, προσπαθώντας να έχει καλύτερη θέα χωρίς να ενοχλήσει την αγέλη. Το σώμα του πονούσε από το σκύψιμο, αλλά δεν μπορούσε να κοιτάξει αλλού. Τα μάτια των σκύλων ήταν καρφωμένα στο δέντρο, τα σώματά τους σφιγμένα, περιμένοντας κάτι. Ο Λούκας ένιωσε την απόκοσμη ένταση στον αέρα, μια πυκνή ομίχλη μυστηρίου που έκανε τις τρίχες στο σβέρκο του να σηκωθούν.