Καθώς πλησίαζε, ο Λούκας τα εντόπισε ξανά – τα σκυλιά, όπως και πριν, να περπατούν σε μια σφιχτή ομάδα προς τη βελανιδιά. Το στομάχι του έσφιξε από φόβο και ενθουσιασμό. Αυτό δεν ήταν κάτι που συνέβη μόνο μια φορά. Τα σκυλιά είχαν κάποιο σκοπό και ο Λούκας ήθελε απεγνωσμένα να τον καταλάβει.
Ο Λούκας ακολούθησε από απόσταση, με τα πόδια του να κινούνται σχεδόν ενστικτωδώς. Είχε αιώνες να συμβεί κάτι τόσο ιντριγκαδόρικο στη ζωή του, και τώρα τον καταλάμβανε. Δεν μπορούσε να εμποδίσει τον εαυτό του να παρακολουθεί, να παρασυρθεί στην παράξενη τελετουργία αυτών των σκύλων. Ήταν σαν να είχε ανατραπεί ολόκληρος ο κόσμος του, και δεν είχε καν μεσημεριάσει ακόμα.