Ο ένας μετά τον άλλο, γείτονες και άγνωστοι έμπαιναν στη βεράντα της. Κάποιοι κρατούσαν φακούς, άλλοι φορούσαν μπότες πεζοπορίας και αποφασισμένα πρόσωπα. Η καρδιά της Σαμάνθα στριφογύρισε από ευγνωμοσύνη. Δεν το περίμενε αυτό – δεν πίστευε ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι θα νοιάζονταν. Η θέα τους την απογείωσε, έστω και ελάχιστα, από το βάρος που τη συνέθλιβε στο στήθος.
Η ομάδα αναζήτησης συζήτησε γρήγορα από πού να ξεκινήσει. Το πιο ξεκάθαρο στοιχείο προήλθε από έναν έφηβο που της είχε στείλει μήνυμα νωρίτερα: είχε δει έναν αετό να πετάει προς το πυκνό δάσος που συνόρευε με την πόλη. Χωρίς να έχουν καλύτερη κατεύθυνση για να ακολουθήσουν, συμφώνησαν – το δάσος θα ήταν το πρώτο πεδίο μάχης τους.