Τα δάχτυλά της αιωρήθηκαν για ένα δευτερόλεπτο πριν πληκτρολογήσει ένα μήνυμα: “Άλεξ, ξέρω ότι ζητάω πολλά, αλλά χρειάζομαι βοήθεια. Η Τζούνιπερ έχει φύγει. Ψάχνουμε το δάσος. Αν υπάρχει περίπτωση να έρθεις…” Πάτησε αποστολή, με τις λέξεις να μοιάζουν βαριές ακόμα και όταν εξαφανίστηκαν από την οθόνη.
Τα λεπτά περνούσαν. Η Σαμάνθα καθόταν στα σκαλιά της βεράντας, με το τηλέφωνο σφιγμένο τόσο δυνατά που οι αρθρώσεις της έγιναν άσπρες. Όταν η οθόνη άναψε με την απάντηση του Άλεξ, με δυσκολία ανέπνεε. “Το άκουσα. Μαζεύω ήδη τα πράγματά μου. Θα είμαι εκεί σε λίγο” Η ανακούφιση την πλημμύρισε τόσο έντονα που παραλίγο να ξεσπάσει σε κλάματα.