Παλεύοντας στα τυφλά, οι άνθρωποι άρχισαν να σκοντάφτουν σε ρίζες και να γλιστρούν στο υγρό χώμα. Η Σαμάνθα άκουσε βρισιές, είδε φιγούρες να ταλαντεύονται και να πέφτουν στην ομίχλη. Μια απότομη κραυγή ακούστηκε καθώς κάποιος στραμπούλιξε τον αστράγαλό του. Φακοί αναβόσβηναν και βυθίζονταν, φωνές υψώνονταν από θυμό και φόβο. Η ομάδα διαλυόταν γρήγορα.
“Αυτό είναι τρελό”, μουρμούρισε κάποιος σκληρά. “Δεν πρόκειται να βρούμε τίποτα εδώ μέσα” Μια άλλη φωνή ξέσπασε: “Βαρέθηκα να ρισκάρω το λαιμό μου για μια χαμένη γάτα” Η Σαμάνθα ανατρίχιασε στα λόγια τους, νιώθοντας τα να κόβουν το στήθος της, αλλά συνέχισε να προχωράει μπροστά, με τα δόντια σφιγμένα ενάντια στην προδοσία που άνθιζε πίσω της.