Ο Άλεξ εμφανίστηκε στο πλευρό της, με συναγερμό να αναβοσβήνει στα μάτια του. “Μείνε εδώ”, είπε γρήγορα, με φωνή αυστηρή αλλά όχι αγενή. Η Σαμάνθα δεν θα μπορούσε να κουνηθεί ακόμα κι αν το ήθελε. Παρακολουθούσε με παγωμένο τρόμο καθώς κατέβαινε το ρηχό χαντάκι, κινούμενος προσεκτικά προς το μικρό, σπασμένο σώμα που βρισκόταν ακίνητο.
Για μια στιγμή, ο κόσμος έμοιαζε να ισορροπεί στην κόψη του μαχαιριού. Οι γροθιές της Σαμάνθα έσφιξαν οδυνηρά. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Δεν μπορούσε να σκεφτεί. Και τότε ο Άλεξ την κοίταξε ξανά, με την ανακούφιση στο πρόσωπό του να είναι άμεση και πραγματική. “Δεν είναι η Τζούνιπερ”, φώναξε απαλά. “Είναι ένα κουνέλι”